صد رمان برتر، شماره پنجم: رمان «تام جونز» اثر «هنری فیلدینگ» (1749)
در ادامه رسم جمعه های وبلاگ خوراک مغز، به معرفی شماره پنجم از لیست صد رمان برتر می پردازم. اگر از بسیاری از خوانندگان جدی آثار ادبی نیز بپرسید که صادقانه به این جواب سوال دهند که چند اثر ادبی معروف را با دیدن اقتباس های سینمایی شان شناخته اند مطمئن باشید جواب های آنها شما را شگفت زده خواهد کرد. بسیاری از کسانی که خود را خوره ی رمان و داستان می دانند اعتراف خواهند کرد که شاید از وجود آثاری نظیر «گتسبی بزرگ»، «غرور و تعصب» و « دکتر ژیواگو» قبل از دیدن فیلم شان بی خبر بوده اند. رمان تام جونز نیز از این قاعده مستثنا نیست. بسیاری از کسانی که با این اثر آشنا هستند ابتدا اقتباس معروف جان آزبورن از این فیلم را دیده اند که در آن آلبرت فینی نقش تام جونز رو بازی می کند. علیرغم اینکه معمولا آثار کلاسیک ادبی به فیلم های بزرگی تبدیل نمی شوند، اما باید اذعان کرد که این فیلم شاهکاری زیباست و دلیل آن نیز این قضیه است که کارگردان در پروسه اقتباس دست به بازتقسیر اثر ادبی زده است.
رمان تام جونز نیز البته از ویژگی های سینمایی بی نظیری بهره می برد. حتی اگر فصل های بیشمار کتاب و تعداد بیش از حد ضدقهرمانان داستان را نیز جز فاکتورهای منفی اثر بدانیم، اما قهرمان داستان، یک مرد جوان جذاب عصبی و خشن که در جست و جوی عشق واقعی است و در راه رسیدن به آن با رسوایی های زیادی رو به رو می شود، به حدی زیبا شخصیت پردازی شده است که رمان فقط به دلیل حضور وی به داستانی بی نهایت جذاب تبدیل می شود. این رمان که در اواسط قرن هجدهم منتشر شد دنیای کوچکی است که شخصیت ها و رفتارهای زمان معاصر خود، یعنی انگلیس در دوره نئوکلاسیکال را به تصویر می کشد. شخصیت هایی مانند وسترن، ثواکوم، بیلفیل، مالی و سوفیا نماینده قشرهای مختلف جامعه و خصوصیات بارز جامعه آن دوره یعنی پرحرفی، تلاطم و شوخ طبعی می باشند.
در ادامه با وبلاگ خوراک مغز همراه باشید.
