.:: خوراک مغز ::. ادبیات، سینما، و دنیای تکنولوژی

وبلاگ شخصی آرش رحمانی

اشعار دانشجویان 2

دوشنبه, ۱۸ فروردين ۱۳۹۳، ۱۲:۱۶ ب.ظ

با سلام

در ادامه چند شعر از خانم "مستانه عابدی" به استحضار می رسد:


1. دیر زمانیست


دیر زمانیست،

                   ترانه ای دلگیر

                    طنین نوازشگر کوچه های خلوت خیالم را مکدر کرده،

تا شعاع سکوت نگاهها،

                                                از نگاه پرسشگر خویش،

                                                 خلوت گلایه گزیده ام.




2- توصیف


"توصیف"

در خندق شب

گرداگرد هنوز زمین

"ماه"

به حیرت رنگ سپید زهیبت شب

به راه همیشه خویش

طواف می کنم

صدایی مرهمم نیست که بگویید آری

به بودنم.به نگاهم.به احساسم.عشقم.زندگیم

من گفته ام :آری

به بودنم.به صداقتم.به نگاهم

از این رو دلتنگم

از این رو باران اشکم...



3- شبانه

شبانه

      دیرگاهی

                ترا

                     در خلوت مهتاب و اشکها

                                    دیگر باره سروده ام

 

دیرگاهی

         شبانه

                  ترا در همهمه مناجات قلبها

                                       سوگند خورده ام

 

و مناجات تورا

               تنها

                             در خلوت چشمانت

                             دیگر باره گریسته ام

زیباترین اشکهایم

                 نثار تو باد....!!!

  • آرش رحمانی

نظرات  (۴)

دعای عالیه المضامین را از دست ندهید

باید گفت در این دعا انسان هر چه خیر دنیا و آخرت است را ریز به ریز از خداوند طلب می کند و ثابت بودن نعمت های طلب کرده را نیز می خواهد و البته معصوم مورد زیارت را نیز شفیع خود قرار می دهد

amooze.blog.ir



در سن بیست سالگی شعر می گفتم الان هر چه می کنم نمی اید
چرا؟
  • مستانه عابدی
  • وقتی عشق اولت در کوبه قلبت را جرس می زند

    وتوبی درنگ پرخواهشی وقتی دلت زودتر ازبقیه ی تنت بالغ می شود

    ودستت چون شاخه ای شکوفه می کند تا چیزی ببخشد

    وقتی راه رفتنت حرف زدنت نگاه کردنت.....

    همه با آهنگ قلبت هم صدامی شوند وقتی هر چیزدرنگاه تو

    تصویر چیز دیگری هم هست...

    ..........وقتی ناتوان تر از عدالت از بند ناف خویش آویزان می شوی

    آن وقت میفهمی که شاعری......و  مسئول

     
    زیبا بودند. 
    ولی سوال من از شما استاد گرامی و در صورت امکان از شاعره محترم این است که مگر نه شعر باید از یک خواستگاه درونی، و یک درد تالم ناپذیر در وجود ضاعر نشات بگیرد؟ آیا این شاعران محترم واقعا همه درگیر درد عشق نافرجام بوده اند؟ یا فقط بر حسب "مد" روز چنین شعرهایی می سرایند؟ 
    پاسخ:
    بنده نمی توانم در مقام پاسخ گویی نظر دهم اما از شاعر خواهم خواست که جواب سوال شما را بدهد.
  • مستانه عابدی
  • با سلام و احترام، سپاس از اینکه چشم رنجه کردین و این چند خط را مطالعه فرمودید تا مرا نقد کنید چرا که نشان اعتناست. با توجه به سوالی که پرسیده شده ، وقتی کسی  از درونه خودش حسی رو پیدا میکند و برابر پاسخ گویی به آن  در پی  راهی میرود ، و این بر من نیز گذشت...شعر برای منه کمترین هم، کاشانه ای بود تا در آن آرام گرفتم.به نوعی باید گفت که این آهنامه آبگینه گفتگوهای عاشقانه است.شعر را در همه جا باید دید.از مرثیه خوانی زاغی بی سرو پا تا احساس ناب عاشقانه ای که لای قنوت دستان عاشقی قد می کشد. شعر از آلیاژ مهر و احساس، عشق شکل میگیرد وتصور نمیکنم که با "مد روز " هم خوانی داشته باشد. وقتی در خود حس کردی که قلبت زودتر از بقیه تنت بالغ شده و راه رفتن و حرف زدنت همه با آهنگ دلت هم صدا شدن همه جیز در نظرت به گونه ای دیگه ای  جلوه گری میکنه چطور با "مد روز " مقایسه  میشود؟ چطور میشود اینطور بسنجیم و اینگونه نگاه کنیم؟ 

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی