.:: خوراک مغز ::. ادبیات، سینما، و دنیای تکنولوژی

وبلاگ شخصی آرش رحمانی

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اسکار 2015» ثبت شده است

۱۴
بهمن

فیلم «تک تیر انداز آمریکایی» و معضلی به نام واقعیت تاریخی

فیلم «تک تیر انداز آمریکایی» به کارگردانی کلینت ایستوود، که یکی از نامزدهای بهترین فیلم مراسم اسکار 2015 نیز هست، تصویرگر زندگی شخصی به نام «کریس کایل» است که به عنوان تک تیرانداز به ارتش آمریکا در جنگ با عراق کمک می کند. به گواه آمار و ارقام، وی خطرناک ترین تک تیر انداز تاریخ ارتش آمریکا بوده و توانسته 160 نفر را در جنگ با عراق در اوایل هزاره سوم بکشد و به همین خاطر است که وی را امروزه یک «اسطوره» می نامند. او بعد از جنگ و قبل از به قتل رسیدنش توسط یک سرباز بازنشسته ارتش آمریکا، به عنوان محافظ «سارا پیلن» کار می کرد. 

عکس العمل ها به این فیلم کلینت ایستوود را می توان در دو دسته مختلف و کاملا متضاد قرار داد: گروهی فیلم را تحسین کرده و گروه مقابل نیز آن را به دروغ گویی متهم کرده و فیلم را پروپاگاندایی برای دوران ریاست جمهوری بوش می دانند. اما سوال اینجاست که این فیلم تا چه حد از نظر تاریخی صحت دارد.

  • آرش رحمانی
۲۸
دی

معرفی نامزدهای بهترین فیلم مراسم اسکار

 

روز پانزدهم ژانویه و طی مراسمی نامزدهای بخش های مختلف مراسم اسکار معرفی شدند. در این بخش به معرفی کوتاه نامزدهای بخش بهترین فیلم خواهم پرداخت. نکته قابل ذکر اینکه اکثر این فیلم ها را دیده ام و در نتیجه در معرفی آنها به ناچار نظرات شخصی خود را هم وارد خواهم کرد. نکته جالب دیگر اینکه در مراسم گلدن گلوب که چند روز پیش از معرفی نامزدهای اسکار امسال برگزار شد هیچ نامی از فیلم «تک تیرانداز آمریکایی» کلینت ایستوود نبود در حالیکه این فیلم در مراسم اسکار امسال در رشته های متنوعی کاندید دریافت جایزه شده است.

 

1- Boyhood (IMDb):

فیلم Boyhood ساخته ریچار لینکلیتر یکی از زیباترین فیلم هایی بود که در سال 2014 دیدم. لینکلیتر برای این فیلم که در طول 12 سال فیلم برداری شده است از بازیگران ثابتی استفاده کرد و هیچگونه بدلی در فیلم بکار نرفته است. داستان فیلم در مورد فرآیند بزرگ شدن و بالغ شدن پسری جوان است که با خواهر و مادر خود زندگی می کند. زیبایی بی نظیر این فیلم در این نکته است که تاکنون هیچ فیلمی اینگونه نتوانسته تغییرات فیزیکی و روحی یک پسربچه جوان را در مسیر تبدیل به یک مرد جوان به تصویر بکشد. اگرچه که زمان فیلم برداری این فیلم 39 روز طول کشیده است اما انجام فیلم برداری در طول 12 سال و با یک گروه ثابت این فیلم را به یکی از فیلم های مورد علاقه منتقدان تبدیل کرده است. نگاه کردین چنین فیلمی به ناچار انسان را وادار می کند در مورد گذر عمر خود و اطرافیانش به تفکر بپردازد. به نظر بنده یکی از زیباترین سکانس های فیلم صحنه ای است که قهرمان داستان در حال جمع کردن وسایل خود است تا عازم دانشگاه خود در شهری دیگر شود و در همان حال مادر وی ناگهان شروع به گریه کردن می کند . وقتی پسر علت را جویا می شود، مادر می گوید که بعد از رفتن وی دیگر چه هدفی در زندگی می تواند داشته باشد؟ وی را به دنیا آورده، بزرگ کرده و در تمامی پیچ و خم های زندگی همراه وی بوده و حالا پسر بالغش قصد دارد به شهر دیگری برود و مادر را تنها بگذارد. دیدن این فیلم را به شدت پیشنهاد میکنم.

 

  • آرش رحمانی