به عقیده بسیاری از محققان و استادان زبان و ادبیات انگلیسی، جفری چاسر (1343-1400) تنهای نویسنده ای بوده است که می توانسته کاراکترهایی به تنوع بی نظیر آسیابان بددهن تا راهبه خشک و مبادی آداب داستان های کانتربری خلق کند. اما سوال اساسی اینجاست که در واقع ما چه اطلاعاتی در مورد پدر و بنیان گذار ادبیات انگلیسی داریم؟
به عقیده تاریخ نگاران، سال 1386 سخت ترین سال زندگی چاسر بود. او در این سال با مشکلات زیادی در زندگی شخصی و همچنین زندگی حرفه ای خود دست و پنجه نرم کرد. اما دقیقا همین سال مصادف است با یکی از بهترین تصمیماتی که چاسر در زندگیش گرفت. تصمیمی که امروزه بخاطر آن بسیار از وی ممنونیم. چاسر در سال 1386 تصمیم گرفت که داستان های کانتربری خود را بنویسد!
برای بسیاری از محققان، یافتن جزییاتی از زندگی شخصی نویسنده که به درک بهتر آثار وی منتهی شود مانند یک رویای شیرین است. اما نکته قابل تامل این است که چیز عجیب و مرموزی که ما آن را «فرآیند خلاقانه» می نامیم معمولا قابل تغریف و توضیح نیست. زندگی نامه نویسان بسیاری که در سرتاسر دنیا در مورد افراد مشهور به جمع آوری داده می پردازند نیز گاهی اذعان می کنند که هیچ یک از «حقایق» موجود در زندگی یک نویسنده مشهور به درستی و تنهایی نمی توانند بیانگر دلایل تصمیم یک نویسنده برای نوشتن یک اثر بخصوص باشد. این تفاوت میان زندگی و هنر یک نویسنده در مورد جفری چاسر بیش از هر شخص دیگری نمایان است. 494 رکورد تاریخی در مورد چاسر به جا مانده است: اسناد تاریخی که نشان می دهند که چه مشاغل دولتی داشته است، چه جوایزی دریافت کرده است و اینکه در کجاها زندگی کرده است. اما در هیچ کدام از این 494 سند تاریخی به این نکته که وی شاعر بوده هیچ اشاره ای نشده است. اما ما چرا باید خود را درگیر چنین اسناد تاریخی کنیم؟ این اسناد تاریخی در مورد زندگی چاسر در لندن چه کمکی به درک ما از زندگی وی به عنوان یک نویسنده و شاعر می کنند؟ مگر نه آنکه آنها فقط باعث می شوند بدانیم زندگی شخصی و شغل وی مانع از آن شده که او آثار بیشتری بنویسد و یا آثار ناتمام خود را تمام کند؟ پس ارزش حوادث زندگی وی در چیست؟
